90.البلد
1
لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ
ھن شھر (مڪي) جو قسم کڻان ٿو.
2
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ
۽ تون ھن شھر ۾ (ته) رھندڙ آھين.
3
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ
۽ ڄڻيندڙ جو (قسم کڻان ٿو) ۽ ان جو جيڪو ڄايو.
4
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ
ته بيشڪ ماڻھو کي ڏک ۾ (پوڻ لاءِ) خلقيوسون.
5
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ
(ماڻھو) ڀانئيندو آھي ڇا ته مٿس ڪوبه غالب نه ٿيندو؟
6
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا
چوي ٿو ته مون تمام گھڻو مال کپايو.
7
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ
ڀانئيندو آھي ڇا ته ڪنھن ڪونه ڏٺو اٿس؟
8
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ
کيس ٻه اکيون نه ڏنيون اٿون ڇا؟
9
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ
۽ ڄڀ ۽ ٻه چَپ به؟
10
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ
۽ ٻه رستا ڏيکارياسونس.
11
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
پوءِ ڪوبه سخت لَڪ نه لنگھيو.
12
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ
۽ ڪنھن سمجھايئي ته سخت لَڪّ ڇا آھي؟
13
فَكُّ رَقَبَةٍ
ٻانھو آجو ڪرڻ آھي.
14
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ
يا بُک جي ڏينھن ۾ کاڄ کارائڻ.
15
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ
مائٽي واري ڇوري ٻار کي.
16
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ
يا مٽيءَ ۾ رُلندڙ محتاج کي.
17
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ
ان کانپوءِ (اُھو) مؤمنن مان ھجي ۽ ھڪ ٻئي کي صبر جي وصيت ڪيائون ۽ (پڻ) ھڪ ٻئي کي (خلق تي) ٻاجھ ڪرڻ جي وصيت ڪيائون.
18
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ
اُھي نيڪ بخت سڄي پاسي وارا آھن.
19
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
۽ جن اسان جي آيتن جو انڪار ڪيو سي بدبخت کٻي وارا آھن.
20
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ
مٿن دميل باھ چوڌاري ويڙھيل (موڪلبي) آھي.
More