91.شمس

به خورشید و گسترش نور آن سوگند،

و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید،

و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد،

و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند،

و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده،

و به زمین و کسی که آن را گسترانیده،

و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظّم ساخته،

سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است،

که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛

و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است!

قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند،

آنگاه که شقی‌ترین آنها بپاخاست،

و فرستاده الهی [= صالح‌] به آنان گفت: «ناقه خدا [= همان شتری که معجزه الهی بود] را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!»

ولی آنها او را تکذیب و ناقه را پی کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد!

و او هرگز از فرجام این کار [= مجازات ستمگران‌] بیم ندارد!